επισπάδην

ἐπισπάδην (Α)

επίρρ. μονορούφι («ἤν... πίῃ αὐτοῡ ἐπισπάδην πολλόν», Ιπποκρ.).

[ΕΤΥΜΟΛ. < επισπάω «σύρω πίσω μου, πίνω» + επίθημα -δην (πρβλ. βά-δην, συστά-δην)].